Havana de nueve

Gedurende de cursus bleef er voldoende ruimte over om Havana verder te bekijken. In de middag, als het huiswerk was gedaan en in de avond.

Ontbijt en avondeten kregen we in de casa.

In de vrije tijd heb ik veel delen van Havana te voet bekeken, soms opnieuw, want vorig jaar hebben we ook het nodige gezien.

De indruk is nog steeds: er is heel veel werk aan de winkel. Zestig jaar achterstallig onderhoud, huizen en gebouwen die scheuren vertonen, soms op instorten staan, afgebladderde verf en stukwerk, de trottoirs die vol gaten en butsen zitten.

Tegelijkertijd zie je je tegenbeweging. Regeringsgebouwen, hotels (van ketens buiten Cuba) en de huizen van mensen die veel met touristen te maken hebben en natuurlijk de hoge regeringsfunctionarissen en militairen worden opgeknapt. Veel gebouwen in Havana Vieja krijgen een opknapbeurt. De vraag is of het genoeg is want er staan zoveel gebouwen en woningen waar dit niet gebeurt.

De grote uitzondering zagen we in Viñales, dat meer in het westen ligt (en dat niet was bezocht door Irma). Alle huizen zijn daar geschilderd. Ze worden dan ook allemaal verhuurd. Daar is de tabaksindustrie waar het nodige grijs en zwart wordt bijverdiend.

Mooi landschappen verrijkt met opgeknapte huizen, restaurants en hotels. Er is overigens niet heel veel te doen. De zaterdag waarop we het dorp bezochten zag ik exact het zelfde als vorig jaar. Wel fijn om een dagje buiten Havana te zijn, maar een keer bezoek is voldoende.

Dat geldt ook voor de stranden buiten Havana. We zijn naar hetzelfde strand als vorig jaar gegaan. Weliswaar niet met de bus zoals we planden, maar met een taxi, waarvan de chauffeur ons wijs maakte dat de bus niet reed. Maar goed, het water was lekker, de zon scheen ruim, en we hadden een heerlijke stranddag.

Ik ga zien of Cancun en Playa de Carmen leuker zijn of niet.

Een dag hebben Yves, de zwitserse 'student', en ik Havana per fiets gedaan. Dan heb je toch weer wat meer armslag. Een bezoek aan Miramar, de vroegere miljonairswijk waar nu de meeste ambassades zijn te vinden is dan zeker de moeite. Ook daar hebben we gezwommen, masr het strand is daar rotsachtig.

Vervolgens zijn we ook langs het station gegaan, maar die zondag reden er geen treinen, was het station gesloten. En overigens werd het reizen per trein mij sterk afgeraden door mijn docente Spaans, die er overigens vijftien jaar geen gebruik van had gemaakt. ,aar de staat van het station en de sporen beloofde niet veel goed.

Een ding is wel anders als je wat langer in de stad bent. Ik vond nu allerlei winkeltjes, respectievelijk herkende ze als zodanig. Dat is wel aardig, en een stuk goedkoper.

Je hebt twee soorten Cubanen. De ene wil alleen maar CUC's en is erg in je geinteresseerd vanwege je CUC's. En de andere Cubanen, die niet erg zouden vinden als ze geld aan je kunnen verdienen, maar die je niet afzetten, keurig de officiële ptijs vragen.

Die geldjagers, het is wel begrijpelijk met een gemiddeld maandinkomen van 35 - 40 CUC (afhankelijk van wie je het vraagt), maar erg vervelend.

Nu voor het tweede jaar hier te zijn geweest is het voorlopig genoeg.

Op naar Mexico! ¡Venga!