De watervallen van Iguazu

Het is niet goed mogelijk om een beschrijving te geven van de meer dan 275 watervallen die bij de grens van Argentinië en Brazilië naar beneden komen. Daarom staan er op het blog een paar video’s en een aantal foto’s die meer recht doen aan de onbeschrijfelijke pracht van Cataractes de Iguazu.

In twee dagen hebben we de watervallen van boven, aan de Argentijnse kant, en van boven en beneden, aan de Braziliaanse kant, mogen beleven. Als je aan komt lopen zie en hoor je eerst een enkele waterval. Meer doorgelopen kom je bij paden waar vandaan je uitzicht hebt op brede watervallen. Aan de Argentijnse zijde loopt het pad ver door. Zo’n zeven kilometer lang gaat het pad, wat je voor een deel met een treintje kunt afleggen, wat gezien de niet onbeperkte tijd die we hebben erg handig is, tot je vlak bij de Garganta del Diablo, de keel van de duivel, bent aangekomen. De rivier de Iguazu valt daar met donderend geweld naar beneden en er is een permanente fontijn van water en waterdamp die daar onder weer naar boven spuit.

De watervallen, die stuk voor stuk wonderen van de natuur zijn, lopen meer dan twee kilometer door. Prachtig gelegen tussen de oerbossen aan de Braziliaanse kant en het secundaire oerwoud aan de Argentijnse zijde.

Van de andere, Braziliaanse zijde bezien heb je een nog mooier overzicht. Weliswaar eerst wat verder af, maar daarna loopt het wandelpad tot midden tussen de neerstortende watervallen in, wat een lekkere douche oplevert.

Dankzij het prachtige weer, 34º, nagenoeg onbewolkt, zien we talloze regenbogen, soms een dubbele regenboog, en op een plek een ronde regenboog onder ons. De temperatuur was in Buenos Aires al boven de 30º, maar hier in Iguaza is het superwarm bij een behoorlijk hoge vochtigheidsgraad.

Om de beleving nog wat intensiever te maken hebben we ook de boottocht gemaakt. Met een snelle boot word je tot onder de watervallen gevaren. Sam zat voorin, Aron en ik achterin. Beiden kregen we de volle laag. Sam toen er recht in één van de watervallen gevaren werd, en Aron en ik doordat de boot dan met zijn rechterachterkant onder de waterval kwam. Lekker water, al komt dat van enkele tientallen meters hoog naar beneden gestort. Wat een kracht en lawaai! Onvergetelijke ervaring.

We zijn het er over eens dat de keuze als een van de zeven natuurlijke wereldwonderen volkomen terecht is, en ik vraag me af of dit niet de mooiste plek is waar ik de afgelopen zes maanden heb mogen vertoeven. Terwijl ik toch een paar erkende wereldwonderen (Collosseum, Chitzen Itza, Machu Picchu) heb aangedaan.

Elke volgende waterval heeft een zeer hoge lat te nemen na Iguazu. Victoriafalls en Nigiara zullen het in ieder geval niet makkelijk krijgen om hier aan te tippen.

Zoals ik eerder schreef is het behoorlijk warm. We gaan de zomer in, en reizen naar het noorden. ‘S nachts is het nog steeds meer dan 20ºC! Zonder airco is het nauwelijks mogelijk te slapen. Gelukkig zitten we verder in Brazilië vooral aan de kust, waardoor de temperatuur iets minder hoog zal zijn.

Nu we Argentinië verlaten neemt Sam het reisleiderschap verder op zich, zoals ik met hem heb afgesproken. Het spaans kan ook in de rugzak, want ze hebben hier een afwijkend spraakje.

Nog een ochtend chillen in het hotel, en dan gaan we naar de volgende bestemming, Porto Alegre.