Las Ciudades de Argentina

De afgelopen week heb ik drie steden van Argentinië mogen bezoeken: Mendoza, Cordoba en de hoofdstad Buenos Aires.

In Mendoza ben is zeer gastvrij ontvangen door collega Miriam Berlak, die voor de FNV onder andere projecten op het gebied van Gender en vakbeweging en projectmatig werken uitvoert. Op het vliegveld werd ik opgehaald door Tania, haar dochter, omdat zij zelf nog in Bienos Aires was (en geen auto rijdt). Met Tania heb ik een rondrit door de stad gemaakt en een Bodega, wijngaard bezocht. Om te proberen of de Malbec echt zo goed is heb ik daar een flesje van aangeschaft.

In de stad zijn op zich weinig bezienswaardigheden te zien. Dat heeft te maken met een aardbeving van 1861, die de stad met de grond gelijk heeft gemaakt. Er is weinig historisch over gebleven. Daar is een overeenkomst met Santiago de Chile, dat 1837 is getroffen door een een vernietigende aardbeving, waardoor het meeste historische van de stad is verdwenen. Maar Santiago heeft op tijd nog een deel van zijn erfenis veilig gesteld. Mendoza heeft er voor in de plaats een wijd opgezette stad met brede wegen en mooie parken gekregen.  Verder is er weinig over van het spoorwegsysteem dat eerder door het hele land lag. Een schamel ‘spoorwegmuseum’ laat wat resten zien van het ooit zo trotse spoorbedrijf.

Wel is er een prachtig park, nog in onderhoud. Aantrekkelijk is vooral de omgeving, waar er in de bergen volop gewandeld, geskied en geraft kan worden. Leuk om te zijn, maar behalve de wijngaarden en het feest dat in maart plaatsvindt ter ere van de wijn en de onafhankelijkheid, en natuurlijk collega Miriam Berlak, zijn er niet veel redenen om de stad nog eens te bezoeken. 

Dat geldt in iets mindere mate ook voor Cordoba. Het is de tweede stad van Argentinië. Net als in Mendoza en Buenos Aires heb ik er de bustour genomen. Dat geeft altijd een mooi beeld van de stad. Ook hier een geschiedenis van aardbevingen. Veel nieuwbouw, al staan er meerdere oude kerken en gebouwen nog overeind. De huidige Paus Franciscus II is afkomstig uit Cordoba, en daar zijn ze natuurlijk trots op. Net als in Mendoza ligt er een groot park in de stad, waar volop gesport wordt. Ook hier veel activiteiten in de omgeving van Cordoba, waar een bergrug naast ligt.

En de derde en belangrijkste stad Buenos Aires. Die is van een andere categorie, namelijk die van Parijs, Londen en New York. Een stad met heel veel geschiedenis, gebouwen uit de koloniale tijd, een intensief uitgaansleven, cultuur, eten, drinken.

Hier waan je je in een Europese wereldstad, met een paar goede dingen uit Nederland zoals de fietspaden die redelijk uitgestrekt door de stad liggen. Het voor alige havengebied is ontwikkeld tot uitgaanscentrum. In 2005 mocht ik Buenos Aires al eens bezoeken bij de vorming van de Builders en Woodworkers International BWI. Sindsdien is er enorm gebouwd en staan er een menigte wolkenkrabbers.

Buenos Aires kent ook sociale problemen. Vanaf het vliegveld Aeropark Jorge Newbery kom je langs een enorme sloppenwijk, Villa Miseria, waarvoor ik door de fietsverhuurder zo ongeveer verboden ben er één voet in te zetten vanwege het grote gevaar aldaar. Ook in Cordoba ben ik langs sloppen gerend, vlak bij het centrum. Ook zijn er In Buenos Aires veel daklozen, die een plek langs de straten hebben gevonden. Meer dan wat ik tot nu toe in Latijns Amerika heb gezien. Een schande voor zo’n rijke stad!

Leuk is dat er mensen zijn die je een rondleiding geven, gratis te voet, betaald op de fiets of via de Buenos Airesbus. De fiets bewaar ik voor als Sam en Aron er zijn, de rondrit per bus en te voet heb ik gedaan. 

Een mooie stad met veel bijzondere verhalen en gebouwen. Franse architectuur, Parijs was het grote voorbeeld van Buenos Aires. Zeer ruim aangelegde parken. In de hippe, maar ook niet echt veilige wijk Boca het imposante stadion van Boca Juniors.

De officiele gebouwen, waar het congres zetelt, de ministeries, de kathedraal en de kerken. De ambassades, die niet de meest bescheiden paleizen hebben gekozen als hun zetel.

En overal standbeelden van historische figuren, uit Argentienie, zoals San Martin, El Liberador, maar ook schrijvers als Cervantes kom je tegen. Vlak bij mijn hotel, het huis van Luis Borges, de Nobelprijswinnaar van de literatuur.

Qua cultuur is hier meer te doen dan in de andere steden. Het museum voor schone kunsten (Museo de Bellas Artes) heeft een fijne collectie, met een verdwaalde Rembrand en Van Gogh op de koop toe. De speciale tentoonstelling van Miro mocht ook niet gemist worden, al is er in Spanje en een aantal Europese musea meer moois van deze bijzondere kunstenaar te zien. Buenos Aires, on het bijzonder de conservator van het museum, had ook een speciale relatie met Rodin, waarvan een aantal mooie beelden en erkende copieën, zoals van de denker, el Penseur, zijn te zien.

Last butnot least is er ook een grote verzameling Beatles memoralia te vinden in het Beatlesmuseum, dat hier is gevestigd. Natuurlijk, het is niet Liverpool, waar Sam en Aron mij gefêteerd hebben, maar het komt op een goede tweede plaats met 17.000 verschillende Beatlesitems. De 17e Latijns Amerika Beatlesweek is deze week in de Cavernclub Buenos Aires. Ook die wacht op de komst van Sam en Aron. 

Yeah, yeah, yeah!