Arequipa en de Colca Canyon

Na de week werken zijn we nu weer in de vakantiestand. Op vrijdag staat er behalve de vliegtocht van Lima naar Arequipa niets op het programma.

Ik heb een rustige dag en ook een relaxte vlucht naar Arequipa. Daar staat onze transfer klaar. Ywe komt na mij aan, maar is de laatste van zijn vlucht. Ik zie hem staan bij de lost luggage: zijn rugzak is achter gebleven in Lima, 0ndanks de verzekeringen dat hij de rugzak niet voor Arequipa hoefde mee te nemen. Dus wel.

Maar ik ben blij dat hij er is en we gezamenlijk gaan reizen. In Arequipa hebben we een prima hotel.

Arequipa is de Ciudad Blanca, de witte stad, en is weer net zo aangenaam als vier jaar geleden, toe ik er met Miriam was. Enige verschil ten goede is dat ik geen voedselvergiftiging oploop en volop kan genieten van de stad.

Ik Arequipa boeken we de tocht naar Colca Canyon, een vlucht naar Cusco en de bus door naar Puno.

We bezoeken het klooster van Santa Catalina en de heilig verklaarde Ana. Een voor die tijd redelijk luxueus verblijf voor nonnen die drie ruimtes hadden om in te verblijven.

Op maandag vertrekken we voor dag en douw in de bus, rijden het eindeloos uitgestrekte Arequipa uit oo weg naar de Colca Canyon. Deze canyon kent een diepteverschil ten opzichte van de laagste kant van tenminste 1.200 meter. We hebben onderweg ontbijt, en krijgen dan tijd om van de Mirador Cruz de Condor naar de Condors te kijken. Grote vogels, maar ze vliegen jammer genoeg op een redelijke afstand.

Onderweg maken we kennis met diverse reisgenoten, maar trekken vooral op met Verena, een duitse jonge vrouw en Luciano, een jonge Argentijn.  Tijdens de wandelingen heb je volop tijd met mensen te spreken, voorzover je niet hoefde uit te kijken het ravijn in te vallen.

De eerste dag begint met een grote, lange afdaling. Dan over een brug naar de andere zijde van de canyon, en daar lunchen. En dan een stuk op en neer, een forse klim, en een laatste daling voor de Oase, waar we de nacht doorbrengen. Dat is een redelijke primitieve bedoening, waar weinig licht is, geen internet en een koude douche. En dat is niet fijn na een hele dag stevig wandelen.

De terugweg begint om 4.30, nu ja, 4.50 want niet iedereen is op tijd uit de veren.

In 4 1/2 km stijg je 1.200 meter. Het is een stevige, stijle wandeling met veel stukken ‘trappen’ van rotsblokken. Ik ben er na 2 uur 10 minuten, samen met twee Italianen, en vlak daarop Verena en Luciano. Ywe tikt na 3 uur boven aan. Een mooie prestatie, want het is echt een zware wandeling.

Boven krijgt Ywe goed nieuws, de rugzak is door de douane in Lima en aangekomen in het hotel in Arequipa. Iberia Airways en Latam Airlines laten zich van hun mindere kant zien, want dat duurt de maar liefst vijf dagen.

Na een behoorlijke stuk rijden krijgen we een lunch en bezoeken we hotpools, waar we heerlijk kunnen schoonweken. En dat mag wel na die smerige koude douche van gisteren. Ook maken we een stop op een punt waar je verschillende vulkanen kunt zien liggen, waaronder Misty, die vlak bij Arequipa ligt, en een andere die sinds vanochtend veel rook en meer uitstoot. Een spectaculair gezicht, ook van verre.

We eindigen om een uur of 17.00 in Arequipa, waar we in ons lekkere hotel terug keren. ‘S avonds gaan we met Verena uit eten, Zij vertrekt direct na het eten richting Cusco en Machu Piccu. Luciano die we okk hadden gevraagd komt niet opdagen. Dat kan te maken hebben met het feit dat de stad afgeladen druk is met verklede kinderen en volwassenen vanwege Halloween. Het is echt feestelijk, en de dag erop, op 1 november, is het Allerheiligen, wat een vrije dag is. We horen dat ook 2 november een vrije dag is, dan vanwege Allerzielen.

Op 1 november vliegen we naar Cusco, waar we ons voorbereiden op de Salkantaytrack.